ÖĞRETMEN BENİ…

Gecenin üç buçuğu
Kan ter, ateşler içinde gözümü açtığımda
Başucumda gördüğüm canım annem

Bir bakışıyla içimizi titreten,
ama bir damla gözyaşımızla eriyen aslan babam

Birlikte arı kovanlarını deşip,
eşek arılarına kafa tuttuğum ilk kankam

-hakkında en ufak bir fikrim bile yokken-
gördüğüm deli saçması karmaşık çizgileri ayrıştırmamı sağlayıp,
bana abeceyi öğreten öğretmenim

Sırılsıklam aşık olup,
Beni nefessiz,
uykusuz bırakan
ilk aşkım, platoniğim

sedyede girerken bir hastanenin acil servisine
gözlerindeki anlatılmaz endişeyi değil yalnızca
gerçekte ağabeyi olduğunu da fark ettiğim kardeşim

Derdime benden daha bir dertlenen,
Aklına ne zaman düşse şu halim,
Saçına ak, elmacıklarına gözyaşı düşen ablam

Birlikte doğrulup, birlikte büküldüğümüz
Birlikte öğrenip, birlikte büyüdüğümüz yol arkadaşım

Yüreğimin parçaları, gülen yüzlerim,
Küçük dilleriyle büyük dersler veren kızlarım

Geceyi katil, umutlarımı maktul yapan kaygılarım

Yine yeniden yineleyerek yanılgılarım

Eş, dost, çevre, akran, meslektaş
Ve vesaire vesaire…

Ha bir de yüzüme gülüp
ilk fırsatta ardıma dolaşmaya çalışan

simit peynir fakir durduğu için
omurgasız zenginliğe alışan

görülmemiş bir hızlı çoğalıp
terliksilerle yarışan dostlarım

Çok şey öğrettiğiniz bana…

Sevip hiç karşılık beklemeden, sımsıkı sarılmayı…
Onla öbürünü, şunla bunu ayırmayı…

Sesimi hiç çıkarmadan,
avaz avaz bağırmayı…

Ve fakat yeri geldiğinde adaletin kılıcı
ama pek bir inatla alttan alttan kışkırtmayı
enselense dansöz gibi kıvırmayı…

aşka ibadeti
başka başka ihaneti

cebim ağzına kadar doluyken
zihnimde sefaleti…

Öğretmenler, gününüz kutlu olsun…