Pazar(er)tesi

Onları karanlıkta,
ancak kedilerden ve köpeklerden
sonra fark edersiniz!

Öyle küçücük,
kısacık olmaya iter utançları
çünkü onları..

Kendilerini yerin dibine soksalar
olmaz,
yüzlerini, ellerini gizleseler
boşuna!

Utançları,
ne yapsalar anlatmaya,
tarif etmeye yetmeyecek kadar
büyük olanlardır!

Yalnız varoşların Sevindik pazarı mı?

Kentin göbeğinde, Karaman’da
ya da Kınıklı pazarında bile,
pazarın hemen ertesinde,
havanın karardığı,
insanların evlerine çekildiği,
temizlik görevlilerinin
gelmesine kısa bir vakit kala
pazar artıklarını karıştırırken
görürsünüz onları!

Diğerleri gibi,
pazardan alışveriş yapamaya bile
para bulamayacak kadar
fakirlerdir!

ve fakat aslında fakirleştirilmişlerdir!

Birileri gücüne güç katsın diye
büyük bir titizlikle,
önce eğitimleri,
sonra işleri,
ardından gelecekleri ellerinden alınmış,
itaat etsinler, konuşamasınlar,
düşünemesinler, palazlanamasınlar diye
zoraki bir yoksulluğa itilmişlerdir…

Ve bundan dolayıdır ki;
işadamlarının temsil edildiği odalardan,
iktidarın ve hükümetin kentteki temsilcilerinden
üçkağıtçılardan, dolandırıcılardan,
katillerden, hırsızlardan, fahişelerden,
siyasetçiden, sosyeteden
ve yıldız fallarından,
cinsel sağlık köşelerinden
gece hayatından, alemcilerden
yer bulup da giremezler medya gündemine

Raitng almazlar,
ekstradan gazete sattırmazlar
medyaya yani!..

Ama en iyi onlar bilir
pazar ertesinin ne demek olduğunu

Ve en acısı eteklerine sarılıp
onlarla bir, artık toplayan
çocukların soflarında yedikleridir!

O çocuklar ki;
sofrada krem çikolata yerine,
nefret sürerler ekmeklerine,
zorla dayatılan yaşam standartlarının(!)
ezikliğiyle ıslanır dudakları!

Midelerine üç öğün kahır girer.
Hazım problemleri yoktur!

Bir çöp tenekesi gibi öğütürken
umutsuzluğu küçük yürekleri,
yarına pembe mavi bakacak sanırsınız her biri

Oysa gördükleri yalnız siyahtır..
Ne renk baktıklarının önemi yok!

Çürük kokarlar
ve çok küçük yaşta tanışırlar
utançla,
pazar ertesilerinde!..

Sedat KURT
sedatkurt@denizlihaber.com