ÇAKIL TAŞI MI TENİS TOPU MU?

Elbise dolabımızı açıp şöyle dikkatle baktığımızda neredeyse kullanmadığımız ya da hiç kullanmadığımız kaç giysimiz var? Bir, üç, beş, on belki de on beş.

Buzdolabımızı açıp dikkatlice baktığımızda kullanmadığımız, kullanmayacağımız, son kullanım tarihi gelmiş belki de geçmiş ne kadar yiyeceğimiz var? Üç-beş tane, üç-beş kilo.

Evimizi şöyle dikkatlice dolaşıp her köşeyi gözden geçirdiğimizde hiç de işimize yaramayan, hiç kullanmadığımız, birkaç kez kullanıp eskimeye bıraktığımız, hiç ihtiyacımız olmayan ne kadar eşyamız var? Üç-beş belki onlarca.

Biz tüm bunları almak, bir askıda, bir köşede, bir çekmece ya da rafta bırakmak için ne kadar çalıştık, kaç kez gerildik, kaç insanı kırdık, kaç insanı itip kaktık, kaç gözü yaşartıp kaç gönlü kırdık? Üç, beş, on ya da daha fazlasını.

Bir adım öne geçmek, bir dakika erken bitirmek, bir saat kazanmak, iki adım yürümemek, yarım saat sabretmemek için…

Önce ben, o benim, benim de var, ben yaptım, ben aldım, ben geçtim, ben kazandım, ben bitirdim demek için…

Benim evim, benim arabam, benim bilgisayarım, benim telefonum, benim kitabım demek için kaç yüreği yalnız, kaç umudu mahzun bıraktık, kaç sevinci kuruttuk?
***
Eğitim önemlidir deyip doktor olduk. Mühendis, avukat, öğretmen, profesör, iş adamı-kadını, pilot, kaptan, etkili, yetkili olduk. Müthiş üniversiteleri bitirip MBA’lar yaptık.

Bir öyküyü kısaltarak aktaracağım.
“Hoca kavanoza tenis topları koyup öğrencilere sorar:
-Kavanoz dolu mu?
-Evet
Ardından çakıl taşlarını kavanoza döküp topların arasına girmesini sağlayıp sorar:
-Kavanoz dolu mu?
-Evet
Ardından incecik kumu kavanoza boşaltıp tüm aralara girmesini sağlayıp sorar:
-Kavanoz dolu mu?
-Evet
Ardından bunların üstüne iki fincan kahve döküp sorar:
-Kavanoz dolu mu?
-Evet
Hoca kavanozu kaldırıp
-Çocuklar bu kavanoz sizin yaşamınız, tenis topları yaşamınızdaki en önemli şeylerdir: Aileniz, çocuklarınız, arkadaş ve dostlarınızdır. Yaşamda her şeyi kaybetseniz de bunlar yaşamınızı doldurup anlamlı kılar.

Çakıl taşları pek önemli şeyler değildir: işiniz, arabanız, eviniz gibi.

Kum daha küçük ve önemsiz şeylerdir.

En sondaki iki fincan kahve de ne kadar dolu ve yoğun olsanız da sevdiklerinize, dost ve arkadaşlarınıza her zaman ayıracağınız bir kahve zamanıdır.”
***
Eğitim önemlidir deyip huzuru yaratamadık, mutluluğun yolunu bulamadık. Biz eğitimi maalesef doğru anlamadık.

Yarın yeni bir gün, yarın yeni bir dünya, yarın yeni bir insan…

Eğitimin ne olduğunu bir kez daha düşünmeliyiz.

Tenis topları hep bizimle onlara dokunabiliriz.