KENDİ ŞEYİM

Vardır kusurumuz… Hem öyle böyle değil, affedilemezdir belkide bazıları…

Utançlarımızla yaşamaya mecburuz… Bir yerde katlanıyor insan kendine. Bir yerde bırakıyorsun hatalarını ayıklamayı hayatından. Geçmişle uğraşmak tüm enerjini aldığı için…

Doğasıyla önüne bakıyorsun yaşamın. Hergün yepyeni umutlarla… Her fırsatta isyan ediyorsun haksızlıklara… Hırsızlıklara tahammülün olmuyor… Her umut akşamı görmeden dolduruyor miadını… Bu memlekette yaşıyorsun ve bunlar normal geliyor zamanla…
***

Normalleşiyoruz süratle…
Yasalar çıktıkça daha da fazla çiğneniyor… Tedbirler aldıkça artıyor suç… Sanki bir pomat etkisi insanlarda… Sıktıkça fışkırıyor bir yerlerden. Sıkıştırdıkça, sanki yeni kapılar açılıyor kaçamaklara…

Neden hiçbir şeyi doğru yapamıyoruz?

***

Ya da ne yapıyoruz?.. Kendi bacağına kurşun sıkmaktan başka.
Ve utanç terk edildiğinden bu yana ne de cüretkarız… Ne kadar köşesindeyiz düşüncenin… Köşe kapmacasında…

Değerli olan şeyler nerede? Kişiler neredeler?

Sice nasıl bu kadar özgürleşiyoruz…

***

Görev verdiklerimiz nerede? Neden terk etmişler meydanı? Neden hiç durmadan kendi kaderlerinin yolunu çizmede, bizi es geçmedeler… Ve neden aynı hatayı tekrarlıyoruz durmadan…

***

Vardır kusurumuz. Hem öyle böyle değil, affedilemezdir kuşkusuz bazıları… Adam yerine koyduğumuz için helke devirip duran sığırları… Başımızın tacı yaptığımız için sapkın fikirlerinizi… Finansal zikirlerinizi…

Utançlarımızla yaşamaya mecburuz… Sizinkileri taşımaya değil… Alıp gidin hırsız entarinizi…