HAYAT NE YANA DÜŞER USTA

Sevda ne yana düşer usta
Ölüm ne yana?
Belki de yan yana, yana yana…
Ölümden korkulur mu, sevmekten korkulduğu kadar?
Hayat ne yana düşer usta?
Ölümün kıyısında mı düşünürüz ancak bu hususta?
Kaç sevda çıkar bir yırtıktan,
Kaç yırtık sevda birbirine dikilir bir iğnenin ucunda?
Tanrı aklımıza mı gelir,
Tanrının insafına mı geliriz bir sedyenin başucunda?
Pişmanlıkla kavrulurken ciğerlerimiz
Bir elimiz yarından uzanan zeytin dalını tutunca
Çıkar mıyız çıkmama ihtimalinin üzerine basıp da?
Hayallerimizi sabahın körüne kurup da, erkenden uyanır mıyız?
Dilimizde tutukladığımız sözcükler, firar eder mi kelepçelerinden?
Yoğun bakım sadece beden için mi usta?
Var mı ruhumuzdaki seyrek yakım için bir ünite?
Beklemek ne yana düşer usta?
Boş ve loş koridorda kaç adım bizi bize getirir
Aldım, verdim
Verdim, aldım
Kaç adım usta kaç?
Feleğin çarkı kaç kere döner usta?
Mavide dursa olmaz mı?
Mavi hep bana düşer usta
Yarısını versem, kırmızı uyanmaz mı?
Uykuyu kim kaybeder usta?
Uyanmamaktan korkan mı
Uykuyu sandalyeye kiralayan mı?
Sen hiç gözlerinle dokundun mu usta?
Yüreğinle sokuldun mu
Ellerin ne işe yarar bilemeyip
Ceplerinde dondurdun mu?
Umut ne yana düşer usta?
Ne yana,
Ben biliyorum
Bu yana düşer usta, bu yana
Sol yanımda mavi karanfil
Beni oradan tanır, biliyorum…

YIRTIK
Bir yırtıktan sevgi çıkar
Öyle derinden çıkar
Kan kırmızı…
Ecel ardına bakmadan kaçar
Topuklarında ölümün ıssızlığı…
Dudaklarına yerleşirken
Aşkın sokulgan ıslığı,
Dokunmadan öpmeyi
Bakışarak sözleşmeyi
Yüreğinle sevişmeyi
Öğretir bir gecede.
Diline tutunmuş altı hece de
Topluca intihar ederler.
Sonrası sağlık, güzellik…