KANI YERDE KALDI ŞİİRİN!

KADININ ADI YOK
Ay kucağında sallardı
Yıldızlar kulağıma 
Huzurlu ninniler fısıldardı
Çocuk uykularım nerdesiniz…

Her gece bir kadın geçer oldu 
Kabuslarımdan koşarak
Ardında gözü dönmüş bir adam 
Elinde parlayan bir bıçak 
Bir kadına, bir uykularıma saplayarak
Sakin rüyalarım nerdesiniz…

Gün geçmez oldu cinayetsiz
İnsanlar tepkisiz, şikayetsiz
Kadın olmaktan korkarak 
Erkek anası olmaktan bile 
Utanarak yaşar olduk, sessiz..
Ey insanlık, sevgi ve vicdan
Topunuz birden mi firar ettiniz
Nerdesiniz…

 Aylin MÜFTÜLER

 Bu şiir altı yıl önce yazıldı; Özgecan’ın yamyam kabilelerini utandıracak vahşilikte katli üzerine. Öncesi de vardı kadından korkan zihniyetin katli vacip fetvaları ve bu fetvaların cellatları. Eril iktidar hırsının kendi kalemiyle çizdiği ve beden gücüyle ve şiddetiyle kadına da bunu dayattığı Tanrı algısı zihinleri kıstırdığından beri artan cellatlar.

Tanrı evlat kayırır mı?

Mesele yalnız inançları kullanmakta da değil aslına bakılırsa.

Mesele kadın korkusunda!

Kadından korkanların, kadını korkutmasında!

Korkuyla iktidarda kalma derdinde olanın, korkutarak şişirdiği egosunda.

En zarif, en kültürlü, en merhametli erkeğin bile azıcık rahatı sarsılacak gibi olduğunda, bilinçaltının iteklemesiyle ağzından çıkıveren en hafif “başlarım arkadaşlarından!..” cümlesinin alt yazısında pusuda bekleyen bir kaybetme korkusunda yatar mesele!

Tarih bir kadının zekasıyla kaybeden krallarla doludur.

İşte bundan korkulur!

Tek çare bastırmaktır, kadının insan olduğunu unutturmaktır. Emeğini hiçe saymak, horlamak, erkeğin kullandığı alet edevattan hallice bir konuma indirgemektir çare.

Bu öğreti nesilden nesle, memleketten memlekete aktarıla döndürüle öldürmek de çözümler arasına girmiştir hem de net çözüm.

Hem suçlu, hem yargı eril olunca, şahane indirimlerle körler ve sağırlar birbirini ağırlar olmuştur.

Şimdi!

Bana ayırarak lütfettiğiniz günlerde beni hatırlamayın, ben bir anı değilim!

Çiçekler, cinsinizin yaptıklarını hafifletmiyor, yılda bir önünde eğildiğiniz mozole değilim!

Bana bu günlerde kahvaltı hazırlamayın, sokaklara çıkın bağırın bağırabildiğiniz kadar benim haklarım için eğer yanımdaysanız yüreklerinizle!

Beni ölümüne, öldüresiye sevmeyin!

Hatta sevmeyin ama öldürmeyin yeter!

Analıkla kutsal olma merakında değilim, insanım ve istediğim için doğururum.

Kutlanacak günler uydurmayın ve kutlamayın, buna kanmayacak kadar çok eza gördüm!

Beni bana bırakın!

Ve yanımdaysanız gerçekten, şu ayrımcı saçmalıkları ortadan kaldırın;

Kadın dergisi

Kadın spor salonu

Kadınlar günü

Kadın işi

KADIN CİNAYETİ!

Bu satırlar gazetemde yayınlandığında, siz bu yazının yanında çıkan taze bir kadın cinayeti haberi daha okuyacaksınız…

 Başka sözüm yok hakim bey!