MERMER MERHABAYI GERİ VERMEZ

-Yok 30 yumurta olacak!
– 20 yeter Mahircim
-30 aldım bile, bol olsun hanım!

Beş kilo una kırılan 30 adet yumurta marifetiyle yoğrulan hamur, kim daha ince kesecek yarışması neticesinde kazananın tatar mantısını hak ettiği bir makarna kesme törenine evrilir. Henüz kurumamış taze erişte ile başlayan ramazan, üzüm hoşafının eşlik ettiği son pişirim kurumuş erişte ile son sahurda uğurlanır. Çocuklar tuttukları tekne orucuyla gururlanır. Sabrın selamet olduğunu kıyısından öğrenirler. Açlığın çok mide kanırtıcı bir şey olduğunun ucundan ayırdına varırlar.

Bayram sabahı erken kalkmak, seher yelinin sırtına binip de uçmak gibiydi benim için.

Neden en sıcak günde bile o bayram sabahı tatlı bir ürperti gelir konardı omuzlarıma bilmem. Belki huzurdu belki de bayramlaşacak bir ailem olmasıydı serin serin tüylerimi yoklayan. Camiden dönerken babamın aldığı çıtır simit, babamdan ötürü mü lezzet katardı kahvaltıya?

Kendimi bu kadar güzel hissetmemin sebebi bayram kıyafetim miydi; annemin diktiği kazayağı desenli kırmızı beyaz pilili etek, üstüne beyaz balıkçı kazak ve kırmızı rugan pabuçlarım çapraz atkılı! Belki de annemin elinden çıkmasıydı bilemem!

Bizim ailede sarılmak, öpüşmek her an gerçekleşen olağan bir davranış olmasına rağmen, bayram kıyafetimle sabah sabah yaş sırasına göre önce babamın sonra annemin elini öpmek ve pembe kenarlı beyaz mendilin içinde harçlığımı almak neden bu kadar heyecanlandırırdı?

Şimdi anlıyorum bayramda eli öpülecek anne ve babanın var olmasıydı aslında bu heyecanın sebebi. Aynı evde yaşamana rağmen, o bayram sabahının ilişkiye giydirdiği tazelenme elbisesiydi heyecan yaratan. Kahvaltı üzerine pişirilen sade kahvenin yanında çikolata eşlikli nane likörü de o sabahların ferahlık aksesuarlarından en önemlisiydi. Yasaklardan kurtulmanın iç açan özgürlük kokusuydu belki de!

Kahveleri henüz yudumlamışken, telaşlı çalan kapı zili mahallenin çocuklarını haber verirdi. Bayramlaşmak şeker hasılatı demekti çocuklar için. Günler öncesinden onlar için hazırlanmış rengârenk, yumuşacık sakız şekerleri minicik avuçlarına doldururken annem, diğer ellerini de birleştirirlerdi ki hasılat artsın. Çünkü hak ediş avuçlarına sığdırabildiğinle sınırlıdır sadece.

Kahve fincanları soğumadan ilk misafirler sökün etmişlerdir bile.

Babamdan kurtarabildiğimiz bol cevizli kalburabastılar kahve öncesi ikram edilir, tatlıya övgüler annem tarafından kabul edilir bir yandan yüzünde mahcup bir gurur gülümsemesi!

Misafir baskınından kurtulunduğu ilk anda babamın işaretiyle kaçarcasına arabaya binilir, büyükleri ziyarete gidilir. Burada duygusal anlar biraz dinlenmeye çekilir çünkü artık kardeşimle benim mendil içi harçlık hasılatı toplama zamanımızdır. Günün ortalarında gizli bir köşeye çekilinir ve hasılat kontrolü yapılır acaba kaç kitap almaya yetecektir?

Emine babaannenin evi eski Denizli evlerinden olduğundan bahçede kedilerle oynama keyfi de eklenir bayram ziyaretine bu yüzden o eve gitmek çok sevilir tarafımızca.

Akşam eve dönüldüğünde yorgun fakat dolu cepler ve dopdolu yüreklerle yastığa beş santim kala gözler kapanır.

Bu sabah orman yürüyüşümü yaparken, koltuk değneği ile yürüyen bir güzel ihtiyarın yan yana sıralanmış mezar taşlarını okşayarak onlarla konuştuğuna şahit oldum, mezarlık yanından geçerken.

Mermer, merhabayı alır da geri vermez bilir misin? Dokunuşu da, öpüşü de hapseder içinde, bir türlü geri vermez! Tenler mermere dönmeden önce dokunmadıysan, doya doya öpmediysen, arayıp sormadıysan da pişmanlığı kusar onunla konuştuğunda o donuk mermer.

Her dokunuşunda buzdan bir alev yakar ellerini, soğutamazsın bayram boyunca.
Kimse kalmadıysa aile dediğin, bayram anılardan ibaret bir nostalji geçidi olur gözlerinde.
Bayram, ailen varsa bayramdır.

KENDİM İÇİN ASLINDA
Öldüğüme üzülemem
Bundandır her ölümle
Darmadağın oluşum

Bereketli toprağım olsun diyedir
O güne dek gözümle
Yağmur tutuşum

Cenazeme gelemem
Bundandır her gidenle biraz daha
Toprağa tutunuşum

Öldüysem
Kendi ruhuma dua edemem
Bundandır lisansız dualarda
Kayboluşum