YERYÜZÜ AŞKIN YÜZÜ OLUNCAYA DEK

Ne gün batışı ölümlerin üzüncüne

Ne tan atışı doğumların sevincine

Ey bir elinde mezarcılar yaratan

Bir elinde ebeler koşturan doğa

Bu seslenişimiz yalnızca sana

Yaşamasına yaşıyoruz ya güzelliğini

Bitmedi daha sürüyor o kavga

Ve sürecek

Yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek

 Adnan YÜCEL (Yeryüzü Aşkın Yüzü Oluncaya Dek)

Tek bir can dahi zalimin elinde değil beş yıl, bir gün bile unutulmayana dek,

şehitlerin ölümsüz süper kahraman olmadığı kafalara dank edene dek,

omuzdaki pırpırların kanat olmadığı, uçurmaya yetmediği bilinene dek,

giden her can, kendi canından bir parça olana dek,

analara “ağlama o ölmedi” deme yüzsüzlüğünden kurtulana dek,

şehit haberi olduğu gün milyonlara gülebilme pervasızlığını bırakana dek,

sorumsuzluğun sorumluluğunu Allah’a yüklemekten vaz geçene dek,

ölene üzüntünün derecesini “kimlerdenmiş” sorusuyla düşürmeyene dek,

koltuklarını poposuyla değil, aklıyla, vicdanıyla dolduranları seçebilene dek,

yeryüzü yüzsüzlerden kurtulup insanlığın yüzü olana dek bitmeyecek bu kavga!

“Yanılmışım” dürüstlüğü, “inandım dönemem” inadına galip gelene dek,

bilim cehaleti, adalet de saltanatı yenene dek,

uğruna kanlar akıttığımız, hayatlar söndürdüğümüz toprağı yanımızda götüremediğimizi, ama onun bizi götürdüğünü idrak edene dek bitmeyecek!

Adaletin bakış açısı olmaz, tektir yönü, herkes aynısını görür, görmüyorsa o adalet değildir zaten.

Adaletin herkes için tek olduğunu görene dek,

gözümüzü kapattığımızda yok varsaydığımız olayların var olduğunu fark edene dek,

kafamızı kumdan kaldırıp kendimizden başkasını kendimiz gibi görene dek,

bana dokunmayan yılanın benden başka yiyecek bulamadığında bana da geleceğini başkasına ilk dokunuşunda bilene dek bitmeyecek bu kavga.

Derdimiz bağcı dövmek değil, üzüm yemek olana dek,

üzümü hep birlikte yiyip bir tek aç can kalmayana dek,

iyi olmanın sevap alışverişinden öte bir anlamı olduğunu anlayana dek,

bilmediğimiz bir cennet uğruna bildiğimiz bir cenneti cehenneme çevirmenin korkunçluğunu görene dek,

yeryüzü utançtan değil, aşktan kızarana dek,

aşkı dilde değil gönülde bulana dek,

yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek bitmeyecek…