HOMO ECONOMICUS

İnsanoğlu homo economicus’tur. Yani kendi menfaatini her şeyin, her değerin üstünde tutar. Her şeyden önce kendi yararını düşünür. Bu kişi için bireysel fayda ön plandadır. Toplum menfaati, ülke menfaati hiç önemli değildir. Varsa yoksa kendisidir merkezde olan.

Dikkat ederseniz Türk Milleti demedim; insanoğlu dedim. Çünkü bilirim ki; Türkiye Cumhuriyeti mensubu vatandaşlarımız kendi ülkesinin menfaatlerini her şeyin üstünde tutar. Lokal seviyeye indirgeyecek olursak; yaşadığı şehrin menfaatine, bireysel faydanın fevkinde yer verirler.

Tıpkı bir anne gibi… Hani onlar yemez, yedirir; giymez giydirir, sırtındaki ceketini çocuğunun üzerine örter.

7 Haziran seçimlerine yönelik olarak partilerin bulundukları vaatlerin önemli bir kısmının kişilerin şahsi menfaatleriyle ilgili olduğu, insanların zaaflarından yararlanarak ve iktidar olma gayesine ulaşmak için her yolu mübah görerek hareket ettikleri, sağduyulu insanlar tarafından üzülerek müşahede edilmekte…

Müzmin muhalefet olmak galiba böyle bir psikolojiyi beraberinde getiriyor. Eskiden olduğu gibi; “İrtica Geliyor”, “Laiklik Elden Gidiyor” , “ Vatan Parçalanıyor” “Ülke Batıyor” söylemlerinin prim yapmadığını, halk nezdinde inandırıcılığının olmadığını, karşılık bulmadığını bu seçimlerde fark etmişler…

Öyle ki, ülkeyi parçalayıp, vatanı bölmekle suçladıkları parti ile sırt sırta verip, dirsek temasında bulunabiliyorlar. Ah şu iktidar! Sen nelere kadirsin? Değişmeyen tek şey değişimdir, denir ya… İşte muhalefet de bu seçimlerde öyle bir strateji değişikliğine gitti ki, tanıyabilene aşk olsun…

Eğer ki ülke eskisi gibi 70 cent’e muhtaç olsaydı, yurt dışındaki ataşelerinin maaşını ödeyemez durumda olsaydı, devlet memuru maaşlarını verebilmek için para basmak zorunda kalsaydı, IMF kapılarında dilenciliğe devam etseydi, teneffüslerde öğrencilere süt tozundan yapılmış süt içirebilmek için ABD’ye el açıyor olsaydı, dünyanın emir eri gibi ağabeylerinden gelecek talimatları bekleyen bir uydu ülke olsaydı, alan el değil veren el haline gelmeseydi bu partiler bu vaatlerde bulunabilir miydi?

Dolayısıyla bu vaatlerde bulunabilme cesareti göstererek; aslında iktidarın ekonomik programının başarısını tescillendirmiş olduklarının ve propagandasını yaptıklarının farkında değiller.

Süt kazanı on üç yıldan beri kaynamış ve üzerinde kalın bir tabaka halinde kaymak oluşmuştur. Şimdi tüm muhalefet bu kaymağı nasıl yiyeceğinin hesabını yapmakta ve fakat kazana sütü koyan ve kaynatanı yerden yere vurmaktan geri durmamaktadır.

Sen kazan yiyen bulunur… Mirasa konmak isteyenler kazandıklarını, yaptıklarını, ettiklerini yetersiz bile bulabilirler. Çünkü kasadaki paranın en az dört sene, hiç çalışmadan yetmesi gerekir…

Bazı okuyucuların anket sonucu zannettiği bundan önceki yazımda üçü garantiledik, dörde gidiyoruz diye ham hayal peşinde koşanlara ve darı ambarında buğday görenlere karşı D’hondt sistemine göre çok alternatifli bir tablo hazırlamıştım. Testereyi kendi tarafına yontanlara karşı diyebilecek bir şeyim yok. Ama havada uçanların ayaklarının yere değdiği kanaatindeyim.

Düşmanımın düşmanı dostumdur mantığıyla, tüm muhalifler ve düvel-i muazzama iktidara karşı bir araya gelmiş vaziyetteler… Bekleyip göreceğiz; milli irade nasıl tecelli edecek? Nasıl tecelli ederse etsin; herkesin başının üzerinde yeri olmalıdır…