REKLAMI GEÇ

Ben öldüğümde…

10 Mart 2019 Pazar

Ben öldüğümde, arkamdan ağlamayın çok fazla. Hepinizin geleceği yer orası nasıl olsa. Üzüleceksiniz diye tahmin ediyorum. Bazılarınız pişmanlık yaşayacak bana olan davranışlarından dolayı, bazılarınız mutlu olacak son konuşmamızdan dolayı.

Ben öldüğümde, cenazeme çelenk falan da yollamasın kimse. Uzaktaysanız ve gelemiyorsanız cenazeme, gidin bir fakirin başını okşayın, karnını doyurun. Emin olun ben mezarımda daha rahat edeceğim bu sayede!

Ben öldüğümde, beni defnetmek için geldiğinizde mezarlığa bırakın sohbeti, muhabbeti. Bana bakın. Hem de hiç gözünüzü ayırmadan. Beni düşünün. Daha dün kahvede oturduğunuz adamın, camide aynı safta namaz kıldığınız adamın, halı sahada çalım attığınız adamın halini görün. İbret alın, ders çıkarın benden.

Ben öldüğümde, benim yaşantımdaki güzellikleri alın kendinize. Kalp kırmayın en önemlisi. Kalbi tamir etmek kadar zor bir iş görmedim ben yaşantım boyunca. Yaptığım kötü davranışları güzelmiş gibi yad etmeyin aranızda. Güzellikler paylaştıkça büyüyecek çünkü bu güzel coğrafyada.

Ben öldüğümde, giderken bir avuç toprak bile götüremediğimi görün. Dünyadayken biriktirdiğiniz hiçbir şeyin sizinle gelemeyeceğini anlayın. Tarlalarınız, bahçeleriniz, evleriniz, hanlarınız ve hesaplarınızdaki milyonlarınız sizinle bu yolculuğa katılamayacak. Üzgünüm! Görün işte. Ben giderken sadece kefen var üzerimde. Ve sizin de kefen olacak sadece.

Ben öldüğümde, paylaşın elinizdeki fazlalıkları insanlarla. Sadece para, mal demiyorum. Sevginizi paylaşın mesela. Daha hoşgörülü olun insanlara. Garson 5 dakika gecikti diye azarlamayın hemen ya da çocuğunuz bardak kırdı diye yükseltmeyin  sesinizi aniden. Hepsi bu dünyada kalacak inanın buna.

Ben öldüğümde, ibret olsun ölümüm hepinize. Hayallerinizi yarıda bırakmayın diye söylüyorum bunları sizlere. Sevdiğinizi söyleyin hemen sevdiğinize, ertelemeyin. Gideceğiniz Bosna gezisini hemen gerçekleştirin. Dönün yanlışlarınızdan n’olur. Giderken yanınıza alamayacağınız şeylerle vaktinizi beyhude harcamayın. Hayat bazı şeyler için çok uzun ama göz açıp kapayıncaya kadar da geçiyor bazen. Yarın her şey için çok geç olabilir. Varın farkına!

Ben öldüğümde… Ben daha ölmedim belki ama genç yaşta İlyas abimi, Fahri Can kardeşimi kaybettim. Ve toprağa verdiğimizde onları, giderken götürdüklerine baktım en çok. Hoşgörü, güzel söz, salih amel gördüm onlarda. Ve arkalarından ağlarken ders almaya çalıştım onlardan. Çünkü biliyorum ki ibret almamız içindi bazı ölümler.

Benim vasiyetimdir bu yazı. Ben ölünce bu yazı okunsun tüm dost meclislerinde. Hatta mezarımın başında. Ve beni sevenler duvarlarına assınlar bu yazıyı. Unutmasınlar gerçek hayatın neresi olduğunu!

Not: Yazılar ile ilgili hukuki sorumluluk yazarların kendilerine aittir

Yorum Yaz

Aşağıdaki gerekli alanlara bilgilerinizi girmelisiniz. e-posta adresiniz yayınlanmayacaktır.

 karakter kaldı