MAHALLENİN EN GÜZEL ADAMINA
17 Aralık 2019 Salı
Feyyaz amcayı nasıl tanıtayım size.
Mahallenin en güzel adamı işte. Çok malı, serveti yoktu yanlış anlamayın. Olanı paylaşmasını bilirdi sadece. Sevgisini paylaşırdı daha sonra. Ahlakını, güzellikleri, saygıyı…
Ondan öğrenirdik bir toplumda nasıl oturulacağını, nasıl sohbet edileceğini..
Onunla ilgili ‘kötü’ diyen bir adama rastlamadım daha.
Cuma namazına gelişi bile aklımdan çıkmıyor. Evinden çıktıktan sonra yürüdüğü yol ve arkasından gelen yokuşu tırmanışı. Yaz aylarında yanında torunu Feyyaz Berk. Feyyaz Berk koşarak camiye girdikten sonra yanıma oturup ‘Emrah abi dondurma yiyelim mi’ derken Feyyaz amcamın yüzünde muzip bir gülümseme…
Düğünde oynarken yaptığı hareketler, insanlara selam verirken elini kaldırışı, Rumca türkü söylerken yaşadığı mutluluk, torunlarına olan bağlılığı ve daha neler…
Siz de bilirsiniz, mahallenin güzel insanları olur. Mahallelerinden, şehirlerinden de büyüktür o insanlar. Onların sözünün üstüne söz söylemek yakışmaz çoğu kez. Bu insanların dilleri baldan tatlıdır. Ne kadar konuşursa konuşsunlar daha fazla konuşsunlar diye bakarsınız.
Feyyaz amcam da öyleydi işte.
Daha 1 ay önce, yapacağım belgesel için yola çıktığımda ilk onun yanına gitmiştim. O anlatmıştı bana mübadil anne babasının hikayesini. Selanik’te başlayan hayatların Honaz’da nasıl son bulduğunu ve yaşadıklarını… Hastalığının farkındaydım ve ona kendi hayatını sordum. Nasıl geçti hayat dedim, memnun musun bu hayattan? Çok memnunum Emrah dedi. ‘Bana deseler ki 1980’e dön, aynı insanlarla aynı hayatı yaşa, bir daha yaşarım o hayatı.’
Onlarca yıl yaptığı kamyonculuk hayatını anlattı daha sonra, anılarını, yaşadıklarını… İşini çok severek yaparsan her şey güzel olur, yeter ki işini sev dedi
Sonunda ise kendisine yakışanı yaptı. Sevgiden bahsetti. “Kimseyle dargın değilim, herkesi çok seviyorum, herkese de söylüyorum. HERKES BİRBİRİNİ SEVSİN” dedi.
Ben senin beni ne kadar çok sevdiğini biliyorum Feyyaz amca. O yüzden yatağa düştüğünde yanına gelip veda ettim sessizce sana. Gözlerinin ta içine baktım. Güle güle Feyyaz amca dedim yüreğimden gelen acıyla. Sen bu memleketin en güzel insanıydın. Her cümlenle, her hareketinle örnek olarak inandığın gibi yaşadın. Seni çok seviyoruz Caca Feyyaz dedim sana. Biliyorum duydun, biliyorum sende veda ettin bana…
Belki artık Cuma namazında torununla göremeyeceğim seni, belki bayramlarda elini öpmeye gelemeyeceğim, belki iki çift güzel sözünden mahrum kalacağım.
Ve belki; belkiler hiç bitmeyecek!
Cenazen çok kalabalıktı güzel amcam. Seni yürekten sevenlerin omuzlarında, ellerinde uğurlandın son yolculuğuna. Ah bir de tutabilseydik gözyaşlarımızı içimizde…
Güle Güle Caca Feyyaz. Giderken yanında götürdüğün salih ameller, güzel sözler, iyilikler sana bu yolculuğunda eşlik etsin. Allah’ım bizleri cennetinde kavuştursun…