BİR ŞAMPİYONLUK HİKAYESİ
16 Mayıs 2019 Perşembe
‘Aşkımız erdi bahara
Kışı bitti yazı kaldı
Kapandı yıllanmış yara
Çoğu bitti azı kaldı’
Her şey bir Azer Bülbül şarkısı gibi ilerledi bu sene.
Bu şampiyonluğun hikayesi bence 52.yıl kutlamalarında atıldı. Böylesine kapsamlı bir kutlama ne 47.yılda yapıldı ne de 50.yılda. Bu yıl farklı bir şeylerin olacağı belki de o günlerde belliydi. İlk işaret fişeğini taraftar çakmıştı.
Mustafa Üstek başkanlığında son yılların en iyi kadrosu kuruldu. Mehmet Akyüz’ler, Recep Niyazlar, Burak Çalıklar ve daha niceleri. Takımın başına da ‘futbol’ oynatmayı seven bir teknik adam Osman Özköylü getirildi.
Açıkçası çok da iyi bir başlangıç yapmadık ama takım iyi futbol oynuyordu. Kesinlikle bir şeyler olacaktı ama biraz zamana ihtiyaç vardı. Bu süreçte teknik adamlığa Yücel İldiz, başkanlığa ise Ali Çetin geldi.
‘Sevin kara gözlüm sevin
Bu mutluluk hakkın senin
Dudağımda hasretinin
Tadı kaldı, tuzu kaldı
Çoğu bitti azı kaldı’
Her geçen gün çoğu bitirip aza doğru ilerledik. Bazen düştük, bazen tökezledik ama hiç yıkılmadık.
Ali Çetin’in buradaki yöneticiliğinin altını çizmede büyük fayda var. ‘Denizlispor’un paraya değil itibara ihtiyacı var.’ Bu cümleyi söyledi ve buna uygun davrandı Ali Çetin. Denizlispor’u tüm Denizli’ye maletmeye çalıştı. Herkesin bütçesine uygun şekilde kampanyalarla ilerledi. Çakmak sattı, bayrak sattı, stada yeni reklamlar aldı, formanın önüne ve arkasına maç maç sponsorlar buldu. Bir yandan para işlerini halletti, bir yandan da takımın adım adım zafere ulaşması için çabaladı. Çabalarının sonucunda adı tarihe Denizlispor’u Süper Lig’e çıkaran başkan olarak geçti. Yönetim de görevini eksiksiz yerine getirdi. Takıma köstek değil gerçek anlamda destek oldular.
Yücel İldiz. Teknik adamlıktan ötesini yaptı bence. Saha içinde oynattığı futbol kadar, saha dışında takıma kattığı hava da görülmeye değerdi. Son haftaya kadar asla şımarmadı. Hedefe kitlendi ve görevini eksiksiz yaptı. Horozlar onunla bir başka güzel öttü.
Azer Bübül söylemeye devam ederken şampiyonluk da adım adım geliyordu.
‘Yandık sevda ocağında
Hep gül olsun kucağında
Bu şehrin her sokağında
Aşkımızın izi kaldı’
Futbolcular ligin başında para pul meseleleri yüzünden şehrin umudunu kırmıştı. Ancak daha sonra öyle bir çıkış yakaladılar ki her şey unutuldu. Recep Niyaz’a özel yer açmak gerekir. Saha içinde aslan payı kesinlikle onun. Bakıyorsunuz defanstan top çıkarıyor, 10 saniye sonra rakip kalede gol arıyor. İnanılmaz mücadele etti ve Denizlispor’u süper lige çıkaran Denizlili olarak hatırlanmayı haketti.
Daha niceleri tabi ki. Adam Stachowiak, Alperen, Abdülkerim, Mehmet Akyüz, Deniz Vural, İsmail Aissati… Maçlarda onlarla sevindik, onlarla üzüldük. Tarihe adlarını altın harflerle yazdırdılar.
Taraftar bir başka güzeldi bu sezon. Alınan galibiyetler ve adım adım gelen şampiyonluğa eşlik etmeyen isteyen taraftarlar stada akın etti. Özellikle maraton tribününde yer alan Yeşil Cephe, takımın itici gücü oldu. Taraftarıyla bütünleşen bir takımın neler yapabileceğini hep beraber gördük.
‘Fırsat vermedik zamana
Talih güldü bizden yana
Geldik yolun en sonuna
Çoğu bitti azı kaldı’
Azer Bülbül’ün şarkısı da bitti, sezon da bitti. Yolun sonu bizim için çok ama çok güzel oldu.
Şampiyon Denizlispor.
Emeği geçenlere teşekkürlerimizle…