FAHRİ CAN’ımız GİTTİ!

Fahri Can Acamoğlu kim diye sorsanız polis, evli, çocuklu, Konyalı, Galatasaraylı falan dersiniz tanımlarken…

Aslında tek kelimeyle ADAMDI…

Honaz’e yüzlerce polis gelir, gider. Kiminin adı bile hatırlanmaz, kimisinin adı yıllar geçse de unutulmaz.

Fahri Can da öyleydi.

Henüz 27 yaşında ilçede bu kadar sevilen başka polis görmedim ben. Esnafla sürekli sohbet eder, herkese yardım etmek isterdi. Honaz’ın meşhur Deliler Kahvesi’nde sanki 100 yıllık Honazlı gibi oturur, muhabbet eder, okey oynardı.

Bir ara memleketi Konya’ya tayin isteyecek oldu herkes ayaklandı ‘gitme’ diye.

3 yıldır tanışırdık kendisiyle ama sanki 20 yıllık ahbaptık.

Dün trafik kazasında kaybettik Fahri Can’ımızı…

Yusuf Hayaloğlu’nun dediği gibi: ‘ Fahri Can öldü dediler, ne kolay söylediler. Sanki koca bir taş ocağını kökünden dinamitleyip üstüme devirdiler.’

Aynen böyle oldu. Henüz 27 yaşındaydı güzel kardeşim.. Sürekli gülerdi sanki hiç derdi yokmuş gibi. Oysa onun da kendince dertleri, sıkıntıları vardı belki ama o hep güler yüzlüydü.

Fahri Can’ımız…

Sen bu dünya aleminden geçerken biraz da bize uğradın. Güler yüzünle, altın gibi kalbinle, sohbetinle, efendiliğinle. Biz seni çok ama çok sevdik. Hele en yakın arkadaşların Ahmet Dayı, Veysel abi, Soner Abi ve can yoldaşın Kerem… Gidişinle hepimizi yaktın ama onları bir başka yaktın Fahri Can’ımız. Düşünüyorlar şimdi sensiz nasıl güleceklerini. Kahvedeki arkadaşların düşünüyor şimdi sensiz nasıl banko oynayacaklarını ve yürekten kahkaha atacaklarını…Kahveci Mustafa abi bile özleyecek senin ondan kahve isteyişini..

Hakkını helal et güzel kardeşim.. Bizimki zaten helal…