KAYBEDİYORUZ!

Her saniye, her dakika kaybediyoruz.
Birbirimize olan sevgimizi, saygımızı kaybediyoruz. Akrabamıza olan bağlılığımızı, komşumuza olan muhabbetimizi kaybediyoruz.
Kaybettiğimizi anlamadan kaybediyoruz!
Yanlışa yanlış diyen insanları üzdüğümüz, dışladığımız günden bu yana kaybediyoruz.
Gelene ağam, gidene paşam, emredersiniz efendimciler alkışlandığından bu yana kaybediyoruz!
Günü kurtaralım da, benim gemim yüzmeye devam etsin de millet ne yaparsa yapsın diyenleri baş tacı ettiğimiz için kaybediyoruz.
Halbuki aynı gemideyiz hep beraber. En genel tanımıyla aynı ülkenin vatandaşıyız. Aynı camide saf tutup namaz kılıyoruz. Çocuklarımız aynı okulda eğitim görüyor. Biz aynı kahvehanede çay içiyoruz. Eşlerimiz aynı düğünde aynı şarkıda oynuyor.
Kendimi kurtarayım da gemi batarsa batsın diyemezsin güzel kardeşim. O gemide hepimiz varız. Sen yoksan eşin var, çocuğun var.
Kazanırken kaybediyorsun bazen de.
Hak etmediğin makamlara, mevkilere getiriyorlar seni. Oraya ulaşmak için harcadığın insanlarla, sevdiklerinle yüzleşme vaktinin olmayacağını zannediyorsun! Makam, mevki kazandım, para kazandım diye sevinirken gönüllerde kaybettiğinin farkına bile varmıyorsun.
E tabi o makamlar da kalmıyor kimseye, cepteki para da mutlu etmiyor insanı.
Gönüllerde kaybetmeye başladın mı inan gerisi bomboş bir dünya…
Bir yazarın sözüydü : ‘Nasıl girsin cennete bir kalbe girmeyen’’
Cennetin anahtarını bir kalbe girmekte görenlerin vatanı burası. Kalp kıranların, insanları dışlayanların, komşusuna muhabbet duymayan, akrabasına selamı kesenlerin vatanı değil.
Ya hep beraber çıkacağız bu cendereden ya da hep beraber kaybedeceğiz!
Kurtuluş nerede diye soracak olursanız…
Kurtuluş; yüzünüzdeki bir gülümsemede, kurtuluş bir güzel sözünüzde, kurtuluş komşunuza besleyeceğiniz sevgide, ülkeye duyacağınız derin sevgi ve saygıda…
Yeter ki kaybedeceğinizi bile bile doğruları söylemekten vazgeçmeyin. Çünkü,
‘Bu topraklarda iyiler bir gün kazanacak!’