ORTALIK TOZ DUMAN OLMUŞ!

Elimden geldiğince ulusal web sitelerini, haberleri ve tartışma programlarını izlemeye çalışıyorum. Yani gelişmeleri yıkandan izliyorum.

Son zamanlardaki “Mafya, siyaset ve kara para aklama” gibi olayların gündeme gelmesi ise; inanın midemi bulandırdı. Bazen “bu kadar olmaz” diyerek, isyanlarım oluyor. Zira bu denli kokuşmuş bir toplum ve kolay yoldan para kazanmada her şeyi mübah olduğu bir dönem yaşamadım. Eğer iddialar doğruysa; Korku, şaşkınlık ve güçlü bir iktidar döneminin bu denli kirli olmasını kabul etmek zor.

Osmanlı’nın en güçlü dönemleri olan Kanuni ve Yavuz dönemlerinde de bu denli çalkantılar, saray kadınlarının entrikaları, Yeniçerilerin para ile bastırılan isyanları vb. durumlar “İktidarın güçlü” olmasından dolayı topluma yansımamış, sonrasında iktidar zayıflayınca teker teker ortaya çıkmıştır. Sanki tarih tekerrür ediyor gibi..

İlahiyatçı Hayri Kırbaşoğlu: “50 senelik tecrübe çöktü” diyerek, bazı gerçekleri şöyle açıklıyor.

Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi öğretim üyesi Prof. Dr. Mehmet Hayri Kırbaşoğlu, dindar kesimlerin 70’li yıllarda mazlum ve mağdur durumda olduklarını, “Biz de varız” iddiasıyla siyasette başarı elde ettiklerini, ancak gelinen aşamanın “tam bir fiyasko” olduğunu dile getiriyor. Prof. Kırbaşoğlu’na göre, dindar ailelerin çocuklarının deizme yönelmesi, çürümüşlüğe tepkiyi ifade ediyor ve bu yönüyle sağlıklı bir gelişme kabul ediliyor.

Burada “Olayları iyi anlamanız için” bir hikaye anlatmak istiyorum;

Çin’de bir adam o kadar aç ve bitkin düşmüştü ki, dayanamayıp bir armut çalmış.

Adamı yakalayıp cezalandırılmak üzere İmparator’un karşısına çıkardılar. Hırsız imparatoru görünce şöyle dedi;

“Değerli efendim, çok açtım, dayanamadım çaldım ve yedim. Beni affetmeniz için yalvarıyorum. Eğer affedersiniz size paha biçilemez bir armağanım olacak..”
İmparator dudak büker;

“Senin gibi birinde paha biçilemez ne olabilir ki?”

Hırsız, avucunun içindeki armut çekirdeğini uzatır ve;

“Bu çekirdeği ekerseniz bir gün içinde altın meyveler veren bir ağacın yeşerdiğini göreceksiniz..”

İmparator kahkaha atarak;

“Ek o zaman, altın meyveleri görünce affederim seni..” dedi.

Yoksul adam;

“Haşmetlim bu tohumu ben ekemem çünkü ben bir hırsızım.. Bu tohumu ancak, ömründe hiç
çalmamış, başkalarına hiç haksızlık yapmamış, yalan söylememiş biri ekebilir. Tohum o zaman gücünü gösterir, aksi takdirde onu ekeni zehirler, tarif edilemez acılarla öldürür. Sultanım, bu tohumu ancak siz ekebilirsiniz..”

İmparator irkildi, suratını astı, bir süre düşündü, sonra hırçın bir sesle;

“Ben imparator’um bahçıvan değil, o tohumu başbakana ver eksin de, altın meyveleri görelim.” dedi..

Yoksul adam, tohumu başbakana uzatınca, başbakan telaşa içerisinde imparatora dönüp itiraz etti.

“Ben ekim biçim işlerinde çok beceriksizim efendim, sihirli tohumu ziyan ederim. Bence bu tohumu hazinedar başı eksin..”

Hazinedar başı da hemen bir bahane buldu ve bu görevi başkasına devretti. Bir bir orada bulunan herkes sudan sebeplerle tohum ekme görevinden kaçındılar..
Sonra İmparator, doğan sessizliğin içerisinde bir süre düşündü. Başı önünde başbakana, hazinedara ve bütün görevlilere dik dik baktı ve;
“Hadi bakalım, bu hırsız bahçıvana tohumun nasıl altın meyve verdiğini hep birlikte gösterip sevindirelim.” dedi.

Cebinden bir altın çıkarıp yoksul adamın tutması için attı. Herkesin ceplerinden sessiz sedasız birer altın çıkarıp adama vermesini izledi..

Sonra da gülerek;

“Bas git buradan be adam, bugünlük bu ders hepimize yeter..” dedi.

Ortalığın toz duman olduğu şu günlerde tohumu ekecek temiz kimse var mı dersiniz?

Yorum sizin..

Saygılarımla.. Esen Kalın…