KONSERVATUARDAKİ KONSER

Bugün artık rüştünü ispat etmiş ve gereken seviyeye gelmiştir diyebileceğimiz Belediye Konservatuarının temelini, bundan tam 30 yıl önce 1984’de atmıştık.

Önce Türk Sanat, Türk Halk Müzik topluluklarını meclis salonunda çalıştırmaya başlatmış, halk dansları, çocuk korosu ve tiyatro çalışmalarını yapacak salonumuz bile yoktu. Seçim çalışmaları için gelen Rahmetli Özal bile, küçük bir sinemada toplantı yapabilmişti. Görevi devraldığımızda, nikâh törenlerini yapacak salonumuz da yoktu. Nikâh için ve Oda Tiyatrosu olarak düzenlediğimiz küçük salondan sonra, kendi içimizdeki muhalefete rağmen Açıkhava Tiyatrosunu ve yanan sinemayı inşa edip, Denizli’nin Kültür ve Sanatsal açıdan önünü açmaya çalışmıştık.

1986 yılında zor şartlarda, Çocuk Yuvası ile birlikte Konservatuar binasını da inşa etmiştik. Bizden sonra gelen yönetimler, belki de (ne gereği var) diyerek bu binayı terk etmişler, Konservatuar adını da Kültür Evi olarak değiştirip, konservatuar çalışanlarını yıkılan nikâh sarayının bodrumuna hapsetmişlerdi. Bu büyük ve güzelim yapıyı da, öğrenci yurdu olarak kullanılmak üzere bir vakfa tahsis edip gitmişlerdi.

Böylece aradan 15 yıl gibi uzun bir süre geçmiş ve konservatuar hayalleri, neredeyse yok olup gidiyordu ki, müzik kursu gibi geçen uzun yılların sonunda, Sayın Zeybekçi başkanımız (bakanımız) yönetimi ele almış, önce yanan Külahçı Un Fabrikasını restore ettirip, bugünkü konservatuar çalışmalarının zirveye ulaşmasının önünü açmıştır.

Son olarak Türk Sanat Müziği çalışanlarının başına, 80’li yıllarda İzmir Radyo yönetimini ikna edip Denizli’ye getirdiğimiz değerli hocalar Selim ve Neşe Öztaş yönetimi ele almışlar ve son dönemdeki çok başarılı çalışmaları sağlamışlardır. Türk Halk Müziği çalıştıranı değerli Yeşim Dağlı’yı da yanlarına alıp, çok güzel konserleri Denizlili sanatsever insanımızın, Büyükşehir boyutuna ulaşmış bir şehirde yaşamanın huzurunu elde etmelerini sağlamışlardır.

Hocamız büyük salon konserleri yanında, konservatuarın küçücük salonunda, her ay bir özel konser düzenleyip, solo program yapabilecek olan çalışanlara fırsat tanımış ve konser gibi konser yapıp dinletmenin örneklerini vermişlerdir. Bu konserlerde, müzik yapmak ve dinlemek ayrı bir zevk olup gelmiştir.

Geçen hafta sezonun son konserini daha güçlü hazırlayan Selim Hocaya ne kadar teşekkür etsek yeridir. Her tür güzel sanatın gerçek sanatçısı Rasim Şohoğlu ve İzmir Radyosu ses sanatçısı Güldehen Terün şarkılarını kusursuz ve şahane bir ustalıkla icra ettiler. Konservatuar saz ustaları kanuni ve udî sanatçılarımızla özel bir sunum yapan kemençe sanatçısı Gülten Yeğin, büyük bir ustalıkla kemençesini konuşturmuştu.

Pek alışık olmadığımız şekilde gülücüklerle icra ettiği konserinde, daha çok kendi bestelerini çalıp seslendirmiş ve dinleyenleri mest etmiştir. Bu son konser hafızalardan silinmeyecektir denilebilir. Nazar değmesin, bir benzeri bulunmayan bu güzellikleri kazandıran başta Sayın Bakanımız Zeybekçi olmak üzere, Sayın başkan Zolan’a ve Kültür müdürümüze sonsuz teşekkür borçluyuz. Konservatuarın her kademede çalışanlarına ne kadar teşekkür etsek yeridir.