BU AKSARAY BU ÜLKEYE FAZLA!

600 yıl dünyaya hükmetmiş, Asya, Afrika ve Avrupa’ya yayılmış, Viyana kapılarına dayanmış bir maziye sahip olduktan sonra, 780 bin metrekarelik topraklara hapsolmuş bir ülkeye Aksaray çok fazla.

Biz artık küçük, mini minnacık bir devletiz. Ne demek bin odalı bir saraya sahip olmak ve yabancı devlet adamlarını burada karşılamak? Oturalım oturduğumuz yerde ve haddimizi bilelim. ABD’nin Beyaz Saray’ı ve üzerinde güneş batmayan İngiltere’nin Buckingham Sarayı ile boy ölçüşüyoruz havası uyandırmayalım.

Hele hele tarihte kurduğumuz 16 devleti temsil eden özel kıyafetler içindeki askerler de neymiş öyle? Tarihte “devlet” kurma yeteneğine sahip nadir ülkelerden biriysek, ne olmuş yani? Bunları hatırlatarak, dünyaya korku mu salmak istiyoruz? Gençlerimize tarihimizi mi hatırlatmak istiyoruz?

Ya o hediye olarak gelen atlara ne demeli? Yoksa yoksa, at sırtında yedi düvel-i muazzama’ya meydan okuyan ecdadımızı hep gündemde tutarak, gizli emellerinizi açığa mı vuruyorsunuz?

Nasıl ki Başbakanlığınız döneminde Keçiören’de bir apartman katında ikamet ettiyseniz; şimdi de “tebdil-i mekanda hayır vardır” diyerek Mamak’ta mı olur, Eryaman’da mı olur; şöyle 3+1 daireye yerleşseniz ne olur yani? İlla ki, yüksek rakımlı tepelerde oturmanız şart değil.

Hem Diyanet İşleri Başkanı’na nasıl zırhlı bir araba tahsis edersiniz? Tamam; yurt iç ve yurt dışında nerede bir afet olsa, mazlum coğrafyanın imdadına yetişen, en iyi hac organizasyonuna imza atan, telif eserler ortaya koyarak büyük bir kütüphane oluşturan, ülkenin olduğu kadar dünya Müslümanlarının da gözbebeği bir kurum olabilir…

Doğumdan ölüme kadar insanımızın yanında yer alan; milli birliğimizin çimentosu niteliğine sahip manevi bir sığınak olabilir…

Halkı hristiyan veya yahudi olan ülkelerde din adamları ve dini teşkilatlara azami saygı ve sevgi gösteriliyor ve yüceltiliyor olabilir…

Fakat burası Türkiye… Neyine yetmez bir Anadol, bir Şahin, bir Doğan?..

Halkımızın hangi marka arabalara bindiğine, kaç yılda bir araba değiştirebildiğine, ülkemizde bir yılda topu topu kaç araba satılabildiğine hiç mi bakmazsınız?

Hem sizi dış devletler de istemiyor azizim! Lufthansa’ya zarar verecek büyüklükteki hava limanı inşa ederek Merkel’i karşımıza almaya hakkınız var mı? Sermayesiyle, lobileriyle dünya ekonomisini ve hatta ABD’yi idare eden İsrail’le, devr-i iktidarınızdan önce ne güzel geçinip gidiyorduk… Şimdi onlar da karşımızda…

Siz hiç New York Times okumuyor musunuz? İtalyan gazetelerine göz atmıyor musunuz? Adamlar sizin için neler neler yazıyor?

% 52 halk oyuyla Cumhurbaşkanı seçilmeniz bizi hiç ilgilendirmez. Biz şimdiye kadar nasıl yönetildiysek, aynen devam etmesini isteriz. Başkanlık sistemini falan bilmeyiz. Eski köye yeni adet getirilmesine de hiç gerek yok… İktisaden gelişmiş ülkeler başkanlık veya yarı başkanlık ile idare ediliyormuş, bizi alakadar etmez… Biz annemizin karnından çıktığımızda neyi görmüşsek, ölünceye kadar onu isteriz…

Halkın arasına çıkmakmış, iletişim kurmakmış, onbinlere, yüzbinlere hitap etmekmiş, geçin bunları. Siz çekilin şöyle bir köşeye ve meclisten gelen kanunları imzalayın yeter.

Sağlıkta devrim yaptıysanız, her öğrencinin masasına kitap ve tablet koyduysanız, enflasyonu düşürdüyseniz, onlarca çeşit sosyal yardım yaptıysanız, cari açığı azalttıysanız, dış borçları ödediyseniz, ihracatın ithalatı karşılamasına çabaladıysanız, Türkiye’yi 13 yıl öncesine göre çağ atlattıysanız bile biz bunları çoktan unuttuk…

“Seni başkan yapmayacağız” twitini 1 milyon 700 bin defa retwitt yaparak senin önünü kestik. Eğer gönlündeki parti tekrar tek başına iktidara gelecek olsaydı; trafolardaki kedileri, oy tasnifindeki usulsüzlükleri gündeme getirip seçimi şaibeli ilan edecektik.

Fakat bunlara gerek kalmadı; hepimiz kafa kafaya verip, on üç yıllık hakim partiyi 258’e kadar çekmeyi başardık… Artık, ölsek de gam yemeyiz…

Eskiden “her şey sandıktan ibaret değildir” diyorduk ya; şimdi anladık ki tek haklı olduğun konu buymuş; her şey sandıktan ibaretmiş…