SÖZLEŞMELİ PERSONELLİK KALDIRILMALI

Kamuda “Devlet Memuru” olarak çalışabilmek için mutlaka Kamu Personeli Seçme Sınavı’na girmek, bu sınavdan yüksek puan almak, eleman alımlarla ilgili başvuru tarihlerini iyi takip etmek, tercihte bulunmak ve (şansı yaver giderse) bir devlet dairesine yerleşmek gerekiyor. Bundan sonra artık 657 sayılı devlet memurları kanununa tabi olarak çalışan, işten çıkarılması pek kolay olmayan ve “iş”i olan mutlu bir insan oluyorsunuz.

Bu yöntemin dışındaki bir başka alternatif ise; kamuda sözleşmeli olarak çalışmak. Yerel yönetimler ve bazı kurumlar personel ihtiyacını bu şekilde karşılıyor. Bu usulle çalışan birçok öğretmen, mühendis, hemşire var.

İşsizlik oranını düşürmek, evlerde tencere kaynamasını sağlamak, sosyal huzuru temin etmek açısından başvurulan sözleşmeli personel uygulaması; bir takım mahsurları da beraberinde getiriyor.

Bunlardan en önemlisi sözleşmeli personelin kamuya daha pahalıya mal olması. Bir başkası da eşit işe eşit ücret verilmeyerek; çalışanlar arasında adaletin sağlanamaması.

Aynı unvan altında aynı işi yapanlar arasında hem ücret, hem hak ve kazanım, hem de sorumluluklar açısından eşitliğin olmaması; giderilmesi ve çözülmesi gereken bir sorun olarak ortada duruyor.

Sözleşmeli personelin; daha üst bir makama terfi etmesi, derecesinin yükselmesi de pek mümkün değil. Kademe yükselmesi isteğinde bulunamadığı gibi; ek gösterge talebinde de bulunamıyor.

“Toplum Yararına Proje” kapsamında; istihdamın artırılması ve 6 ay, ya da 9 aylık bir süreyle de olsa (iş isteyen, çalışmak isteyen insanlara) iş ve aş verilmesi uygulaması geçici bir rahatlama sağlıyor.

Ancak üretim ve yatırımda bulunmak isteyen müteşebbislerin önündeki bürokratik engellerin asgari seviyelere indirilerek; emek yoğun iş alanlarının açılması gerekiyor.

Meslek okullarının daha cazip hale getirilerek,  kangren haline gelmiş olan teknik eleman ihtiyacının karşılanması icap ediyor.

Yoksa devlet; kapak atılmak için can atılan en büyük işveren, en büyük iş kapısı olarak kalmaya devam edecek.