BAŞKA BİR GECE GEL TANRIM!
11 Temmuz 2019 Perşembe
“Başka bir gece gel Tanrım.
Bu gece bir kavga çıkacak,
Bütün bıçaklar havada uçuşacak.”
Yıllar önce bir yazımda kullanmıştım bu Blues-repliğini. Sanırım 1897 yılına tarihlenen, İngiltere’de yayınlanan “Illustrated London News” adlı gazeteden alıntıydı. Türkçedeki kaynağı “Blues” isimli bir kitap olmalı.
Afrika kökenli Afro-Amerikan zencilerin kölelikle mücadele yıllarında Blues’un nasıl doğduğu ve zamanla kölelikte nasıl bir gündelik öneme sahip hale geldiğini anlatıyordu.
Hastane günlerimde “servisten eve çıktığımda ilk yazım ne olur” diye düşünmeye çalışırken aklıma ilk düşen “Başka bir gece gel Tanrım!” dizesiydi.
Öyle ya, ameliyatımı gerçekleştiren doktorum, kendime geldiğim zaman yaptığı ziyaretlerden birinde “ne kadar şanslı” olduğumu söylemiş, ameliyatın nasıl zorluklar içinde geçtiğini özetlemişti. Ölümden dönmüştüm. Bu imgenin çağrışımı ise “Başka bir gece gel Tanrım!” olmalıydı. Çünkü hazır değildim bu dünyayı terk etmeye.
Henüz değil!..
MERHABA
Hayatla yeniden buluşmanın aşkına, herkese ve her şeye merhaba!
Sayfamızın okurlarına, takipçilerine, bakıp geçenlerine… merhaba!
Son iki ay boyunca Hades’in cehennem kayığından inmek için direnirken bizi yalnız bırakmayan; ziyaretleri, arayıp sormalarıyla güç veren eşe dosta merhaba!
Sanatçı dostlara; istisnasız tümüne selamlar. Onların ilgi ve desteği kocaman bir merhabayı hak ediyor.
Telefonlarıyla, sosyal medya mesajlarıyla iletişimi eksik etmeyen, hal hatır soran, sağlık dileyen meslektaşlara merhaba!
Uzaktan, yarım asırlık dostluğu uyandırıp yola çıkan, çıkıp gelen, hastane koridorlarında birkaç dakikalık kör görüşme için onca yolu aşan dostlara merhaba!
Başından itibaren adeta bir sağlık direktörü gibi süreci idare eden, beni ve yakınlarımı yönlendiren, dostluğundan her zaman emin olmaktan vazgeçmediğim Dr. Bülent Topuz’a merhaba!
Bir başka dostuma; Buldan’ın çiçeği burnunda Belediye Başkanı Mustafa Şevik’in, ilk günden itibaren ortaya çıkan harici sorunları çözmede elden bırakmadığı yakınlığına, yıllara dayanan arkadaşlığın hasta başında sabahlamak olduğunu gösteren davranışına merhaba!
Hastane personeline: PAÜ Kalp-Damar Cerrahisi Bölümüne, dört ayrı çetrefil ameliyatımı gerçekleştirip hala metanetle sağlığıma ilişkin açıklamalarıyla beni hayata tutunmaya teşvik eden bölüm öğretim üyesi Prof. Dr. Ali Vefa Özcan ve ekibine; ekibin bazen muzip, bazen keyifle iletişim kurduğum araştırma görevlisi, asistan Dr. ve Doç. Dr.larına; işlerini yaparken gösterdikleri titizlik ve disipline hayranlık duyduğum hemşirelerine merhaba!
Son merhabayı aile efradına ayıralım.
Önce Denizlihaber.com aile ekibine: Onlar sadece iş arkadaşı olarak kalmadılar. Ortak paydası iş olan ama onu aşan bir dostluk örneği sergilediler. Hiç yalnız bırakmadılar. Ben de kendimi hiç yalnız hissetmedim. Sedat (Kurt) başta olmak üzere Metin, Selami, Fikri, Emel ve Filiz’e de kocaman bir merhaba!
Kardeşlerim Tuğba ve Hasan; ilk gün gece yarısı itibariyle başımdaydılar ve şimdiye kadar hiç yalnız bırakmadılar. Her şeyin yönetimini ele aldılar, nöbetleşe İzmir’den gelip gittiler. Aileleri, çocukları ve kişisel gündelik yaşam faaliyetlerinden feragatleri de aynı kocaman merhabayı hak ediyor. Ve Aylin Müftüler… aileden, aynı hak ediş payına sahip.
Kardeşlerim kadar kızım İnan’a da ayrı bir paragraf ayırmalıyım. Onunla uzun yıllar sonra ilk kez bu kadar yakın ve sahipleniciydik. Özlem gidermek için hayli meşakkatli bir yol olsa da, değdi.
Unuttuklarım olmalı. Ne de olsa hala nekahat döneminde bir hastayım. Unutkanlık göstermem makul karşılansın lütfen. Unuttuklarım varsa eğer, şimdiden özür diliyor ve kendilerini selamlıyorum.
Bir kez daha, hayatla yeniden buluşmanın aşkına, herkese ve her şeye merhaba!
Not: Ali Vefa Özcan Hoca’nın, hastane servis günlerinde yaptığı bir sabah kontrolü sonrası şu mivalde isteği olmuştu: “Çabuk iyileş seni çıkaralım. Sonra da sigaranın ne olduğunu burada gördüğün örneklere bakarak gazete köşende yaz.” Bu isteği yerine getireceğim elbette. Başka zamanlarda mutlaka bir kez değil, defalarca yazarak!