“BEN BURADAYIM SEVGİLİ OKUR!…”
29 Aralık 2015 Salı
Üzerinden yaklaşık 3 yıl geçti.
En son 2013 yılı ilkbaharında yayınlanan 44.sayısı ile birlikte yayınına ara verdik.
Kimimiz günlük meşakkatin derdine düştü, kimimiz kenti terk etti, kimimiz de kesintisiz yedi yıl devam eden bir yayının omuzlarda biriken ağırlığını daha fazla kaldıramaz oldu.
Bir süre dinlenelim diye başladığımız aralık neredeyse tam üç yıl sürdü.
Denizli’nin kent kültürü ve sanat ilişkisini doğrudan ele alan ve işleyen ilk süreli yayını olan Kent ve Sanat Dergisi böylece yayın dünyasındaki faaliyetine esaslı bir es vermiş oldu.
***
Bu tarih aralığında sanat adına kentte neler yaşandı?
En önemli ve tek sanat etkinliği olarak Kömürcüoğlu Uluslararası Taş Heykel Kolonisi beşinci yılına girdi.
“Denizli Devlet Tiyatrosu” adı altında büyük kentlerdeki devlet tiyatrosu sanatçılarının sahneledikleri sezon oyunları şehre taşınmaya devam etti.
Sergi salonu yokluğu devam etti. Yeni bir salon için girişim yok.
Konserler için hala eski EGS Kongre merkezi salonunun ergonomik olmayan salonu en ideal olanı.
Üniversite Kongre merkezinin kültür sanat için kullanımı tedavülden kalkmış gibi.
Tiyatro desen, artık kentte böyle bir mefhumun esamesi okunmuyor. Önceleri amatör-gönüllü grupların inatçı çalışmalarına tanık olurduk. Artık o türden bir araya gelişler de yok.
Boşluğu Büyükşehir’in çalışmasına izin verdiği etkinlikler dolduruyor. Kendi merkezini açıp kurslar düzenliyor, ama dışarıda hiçbir sanatçının, kültür insanının inisiyatifine tanık olunmuyor.
***
Bu tarih aralığında kentte yaşananlar sadece sanat adına sorgulanmamalı.
Çok şükür ki, süreli yayın cinsinden kültür faaliyetleri derlenip toparlanma eğilimi gösterdi.
Belediye’nin bedeli çarçur edilmiş, içi boş sözde kültür dergilerini bir yana koyacak olursak;
CSA Vakfının Denizli Dergisi son dönemde ciddiyetinden epey değer yitirmiş olsa da devam ediyor.
Abdülkadir Uslu’nun başını çektiği derneğin Yazar Bir Dergisi son bir yıldır yayın hayatını sürdürüyor.
Sunak Dergisi bu gidişle 15.yılına ulaşacak.
Yanı sıra sonbaharın ilk ayları ile yayın hayatına başlayan Delikliçınar Dergisi, epeyce iddialı bir biçimde, aylık olarak yayın hayatına devam etme kararlılığında.
Şimdi de Kent ve Sanat 2016’nın ilk çeyreği itibariyle yeniden ve yenilenmiş olarak Sanat Kültür dünyasındaki etkin alanına dönme hazırlığında.
***
Sanat sergilerine gelince;
Sanat değerini, el sanatı derekesinde algılayan bir çizgiye mahkum edilmek istiyoruz adeta.
Her yıl ilkbaharın son aylarında, ya da 8 Mart vs. gibi anlamlı günler dışında nitelik çabası gösteren sergiye rastlamak çok zor.
Eskiden dışarıdan arayıp, sergi açmak isteyenler olurdu. Artık yok.
Bilinen birkaç atölyenin çalışmaları aynı minvalde devam ediyor. Kimisi yenilenme çabasında ama sanata boyut katma iddiasıyla değil. Ayakta kalma, mekanı sürekli kılma kaygısıyla baş edebilme amacında.
***
Hal böyle bir çöl çoraklığı olarak seyrediyorken dedik ki;
Denizli Haber sayfalarını kültür ve sanatın erginleşeceği, tartışılacağı, erişileceği bir düzenlemeyle okura açalım.
Onlara etkinlik haberlerini, sergileri, röportajları, kritikleri ve eleştiri yazılarını sunalım.
Kentin sanat ve kültür adına emek sarf eden entelektüellerinin sesi olalım.
Kentin sanatçısına, yazarına, çizerine, mürekkep, kağıt, kalem olalım.
Bu niyetle, yeni yılı beklemeden, hemen arifesinde başlayalım, ilk yazarımızla okuru selamlayalım istedik.
Yazılarının kurgu sağlamlığına, dil sadeliğine, anlatım gücüne pek güvendiğim; akademisyen kimliğini yıllardır sanatla kültürle ustaca harmanlayan Prof.Dr.Velittin Kalınkara’nın Denizli Haber Kültür Sanat sayfaları için yazdığı yazıyla başlayalım dedik.
Sonrasında, Yılmaz Kahraman, Nizami Çubuk, Hakan Keysan… ve diğerleri ile devam etme hazırlığımızı bitirdik.
***
Şehrin Kültür haritasını çıkarmak isteyenler için elde bulunan malzeme şimdilik bundan ibaret.
Gelin son sözü Oğuz Atay’ın pek sevdiğimiz o ünlü tiradına bırakalım:
“Ben buradayım sevgili okur, sen neredesin?”