HERKES SEÇİME KENDİ BALKONUNDAN KÖTÜRÜM BAKIYOR

Yeni ve söylenmemiş bir şey söylenemiyor…

Artık objektif olmanın bir erdem olduğu çağ yaşıyoruz.

Kemikleşmiş ve kabızlaşmış düş dünyasıyla olgulara bakıyoruz.

Seçimin aslında geçimle yakın bir ilişkisi olduğunu unutup kaba taraftarlık duygularıyla acımasızca kutuplaşıyoruz.

Ve böylece giderek insansızlaşıyoruz.

Yenilgiyi kabullenmek, yengiyi kibirsiz ve vakur bir saygıyla karşılamak, kültürümüzün kaldırabileceği bir edim olmaktan çıkmış.

Artık hayatımızı kuşatan reel politika ahlaktan nasibini almadan ilerliyor.

Kazananın etrafında oluşan halenin uyuşturucu etkisiyle karakterinden yoksun uyduların sayısı, kimlik ve kişilik hiçe sayılırcasına artıyor.

Haliyle yorumların da niteliksel ve ahlaki derinliği düşüyor.

İnsanın evinden bakan kimse yok.

İnsan sıfatının içini dolduran değerler, evrensel insanlık değerleriyle nasibini almamış.

İnsan dediklerinde tıpkı fazlalıkları kesilmiş bir leyleğin kötürüm bedenini anlıyorlar.

Kendi biçtikleri ve kendi düşlerinin dışında dünyaya doğru bakanlar bu insan sıfatının odalarında yer edinemiyor.

Dünyaya; bir çiçekler bahçesi, gökkuşağı renkleri, sesler topluluğu ve mutluluk şölenlerinin yapıldığı bir iklimden bakamıyorlar.

Haberin DevamıReklam

Öyle bir gözü yok çünkü herifçioğullarının.

Maaşını aldığı yerler o gözle bakmalara engel. Aklın ve ruhun önünde görünmez kalın perdeler.

Durmadan ödüllendirilmeleri de bundan.

Bizleri asla sevmemeleri de…
Ve nefretleri…
Olsun…

Biz yine de her daim insandan yana olmayı sürdüreceğiz.
Her zaman yenilmeyi…

Acımasızca yenilsek de inatla doğrulup onurla koşturmayı…

Yenilginin evinde mazlumlarla deli dolu, kaçık köçek eğlenmeyi…

Çünkü bizim sosyolojimizin altında bir halkın titreşen düşleri var. Bir halkın inadına gülümseyen suretleri. Yüzüne bakınca insan görünen sıfatları…

Ve elbette capcanlı soluk alıp veren şiiri var, şarkısı var, şenliği var…

Varsın yine yenilelim, hep yenilelim…

Edip Cansever’in, “Ne gelir elimizde insan olmaktan başka” adlı şiiri vardır. Uzun bir şiir. Okunası…

“Bir oyun başka olamaz oyundan gibi
Bir söz başka olamaz sözden gibi
Bir şey başka olamaz şeyden gibi
Tam öyle gibi, varıyor gibi bir mutluluğa
Ne gelir elimizden insan olmaktan başka
Ne gelir elimizden insan olmaktan başka

Ne çıkar siz bizi anlamasanız da
Evet, siz bizi anlamasanız da ne çıkar
Eh, yani ne çıkar siz bizi anlamasanız da. …”